Początek szkoły przy parafii konieczkowskiej Pierwsza połowa XVI wieku.

Przy parafii konieczkowskiej istniała szkoła. Są pewne przesłanki, że została założona już w pierwszej połowie XVI w. Eugeniusz Wiśniowski w swej rozprawie "Szkoły parafialne w początkach XVI w. tak pisze: "Sieć szkół parafialnych na początku XVI w. można odtworzyć dla południowej części diecezji krakowskiej na podstawie Ksiąg kontrybucji beneficjów kościelnych z lat 1513,1527 i 1539 ( Regestrum Contributionis 1513 (Nr 1),1527 (Nr 2),1539 (Nr 3) Archiwum Kapituły Metropolitarnej w Krakowie).

Księgi te spisane w celach podatkowych wymieniają zarówno beneficja parafialne, jak również znajdujących się na terenie poszczególnych parafii: 1) duchownych, 2) służbę kościelną, 3) złożone przez nich opłaty, a wśród służby kościelnej również nauczyciela określanego różnie: rector scholae, clecha, magister, minister, minister ecclesiae"

Słowo łacińskie magister odpowiada polskiemu nauczyciel. Jeśli był jednocześnie kierownikiem szkoły, zwał się rector scholae. Clecha to duchowny niższego stopnia, pełniący podrzędne funkcje w kościele. Minister to dosłownie sługa: minister eclesiae - kościelny, zakrystian, dzwonnik. Jeśli do tych funkcji doda się jeszcze kantora, względnie organistę, będzie się miało pełny wykaz osób pracujących w kościele.

Jednak tylko w parafiach miejskich wyżej zorganizowanych funkcje te pełniły różne osoby. Natomiast w małych parafiach, zwłaszcza wiejskich, wymienione obowiązki sprawowała nieraz jedna osoba, będąc jednocześnie kościelnym i kantorem, a nawet nauczycielem, jeśli posiadała umiejętność czytania, pisania i rachowania.

W regestrze podatkowym na rok 1527 i 1539 wymieniony jest proboszcz parafii konieczkowskiej, Martinus de

Lubnia oraz minister scholae. W latach 1602 i 1608 wymieniony został obok Proboszcza rector scholae. Po przeniesieniu parafii do Niebylca, również szkoła parafialna tutaj funkcjonowała.

Zapis w regestrze podatkowym z r. 1608 informuje, że rector szkoły nie miał własnego domu, mieszkał w Niebylcu i tu uczył młodzież. Szkoła parafialna została więc przeniesiona wcześniej, niż parafia. Sytuacja szkolnictwa zmienia się w Galicji po I rozbiorze (1772r.)

Na podstawie statutu szkolnego "Allgemeine Schulordnung fur die deutschen Normal - und Trivial - Schulen" opracowanego przez Jana Felbrugera w r. 1774, w każdej parafii monarchii austriackiej miała funkcjonować szkoła trywialna utrzymywana przez gminę lub dominium (dwór), a w każdym obwodzie ( cyrkule) - szkoła główna utrzymywana przez fundusz szkolny.

Wymieniony wyżej statut szkolny wprowadzał obowiązek szkolny, który nakazywał udzielać dzieciom w wieku od 5 do 12 lat elementarnego wykształcenia. Jednak ani postanowienia dotyczące utrzymywania szkół, ani przepisy o przymusie szkolnym nie weszły wówczas w życie, głównie z braku funduszy na ten cel. W byłej Galicji istniały, więc szkoły jedynie tam, gdzie się zdołały utrzymać dzięki troskliwości i ofiarności Proboszczów i parafian. Były to zazwyczaj szkoły jednoklasowe, w których uczyli księża i organiści.

Program nauczania obejmował naukę czytania, pisania, rachunków i katechizm. Nie były to już szkoły parafialne, jednak ich istnieniem władze szkolne zupełnie się nie interesowały.