Parafia pw. Znalezienia Św. Krzyża w Niebylcu

28 - 30 MARCA - Triduum Paschalne.

Parafia pw. Znalezienia Św. Krzyża w Niebylcu

28 - 30 MARCA - Triduum Paschalne.

Parafia pw. Znalezienia Św. Krzyża w Niebylcu

28 - 30 MARCA - Triduum Paschalne.

Parafia pw. Znalezienia Św. Krzyża w Niebylcu

28 - 30 MARCA - Triduum Paschalne.

Potrzeby Kościoła

Archiwalna Kronika Proboszcza Ks. Prałata Stanisława Stęchłego 1460-2002r

Kronika Parafialna Album

Spis treści

KRONIKA PARAFIALNA LATA 1460 - 2002

Opracowana wg materiałów zgromadzonych przez Ks. Prałata Stanisława Stęchłego, całość materiałów została wydrukowana na papierze fotograficznym i oprawiona w skórzane etui.

Info: aby przeglądać poszczególne dzieje parafii należy z wyświetlonego spisu treści, wybrać żądany  artykuł i  przewinąć stronę poniżej spisu, zobaczysz wybrany fragment kroniki.

Wariant II: ze spisu treści wybrać ostatni link "wszystkie strony" i oglądać od początku do końca.

 


 

Hierarchia Kościoła w Niebylcu

 


Biskup Kazimierz Górny, BISKUP RZESZOWSKI


35-010 Rzeszów
ul. Ks. Józefa Jałowego 2
tel.(0 prefix 17)852 44 19
fax. (0 prefix 17)852 17 83
e-mail:Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 


Biskup Edward Białogłowski, BISKUP POMOCNICZY


35-010 Rzeszów
Plac Farny 5
tel.(0 prefix 17)852 44 19
fax. (0 prefix 17)852 17 83


Kuria Diecezjalna


35-326 Rzeszów
ul. Zamkowa 4
tel./fax.(0 prefix 17)852 17 83
tel. centrala (0 prefix 17)852 44 19
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.


Dekanat Czudecki


Dziekan Ks. Stanisław Stęchły, RM
38-114 Niebylec Nr 36
tel./fax.(0 prefix 17)277 30 33
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Parafia Niebylec

Dziekan Ks. Stanisław Stęchły, RM
38-114 Niebylec Nr 36
tel./fax.(0 prefix 17)277 30 33
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 


 

 

Dekanat Czudecki

 

 

Dekanat czudecki skupia 12 parafii, którymi kieruje Ks. dziekan Stanisław Stęchły, RM

adres:
38-114 Niebylec Nr 36
tel./fax.(0 prefix 17)277 30 33
e-mail: ,,,,,,@,,,,,,.,,,.,,

 

 

 

 


 

PARAFIE W DEKANACIE:

 

 

1.

Babica

(017) 2773 717

2.

Baryczka

(017) 2773 179

3.

Blizianka

(017) 2773 100

4.

Czudec

(017) 2771 011

5.

Gwoźnica Górna

(017) 2773 905

6.

Jawornik Niebylecki

(017) 2773 584

7.

Lutoryż

(017) 8714 375

8.

Niebylec

(017) 2773 033

9.

Nowa Wieś Czudecka

(017) 2771 331

10.

Połomia

(017) 2773 702

11.

Pstrągowa

(017) 2779 005

12.

Wyżne

(017) 2771 142

 

 

Parafia Babica

 

Parafia Baryczka

Parafia Blizianka

 

Parafia Czudec

Parafia Gwoźnica

 

Parafia Jawornik Niebylecki

 

 

Parafia Lutoryż

Nowa Wieś Czudecka

 

Parafia Połomia

 

Parafia Pstrągowa

 

Parafia Wyżne

 

Mapa Dekanatu

 

 

Parafia w Niebylcu

Parafia niebylecka skupia 6 miejscowości, kieruje nią Ks. dziekan Stanisław Stęchły, RM

adres:
38-114 Niebylec Nr 36
tel./fax.(0 prefix 17)277 30 33
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 

Kościół parafialny:

murowany, zbudowany w 1940 roku, konsekrowany w 1956 r.

 

Msze święte w niedzielę i święta:

8:00 ;                9:30 ;          11:00 ;      15:00


w dni robocze:

6:30 ; 17:00

Odpust parafialny - 4 maja

 

 


 

Miejscowości w parafii:

 

Lp.

Nazwa miejscowości

obiekty

ilość mieszkańców

1.

Konieczkowa

ważniejsze obiekty [więcej na str.   ]

1240

2.

Gwoździanka

ważniejsze obiekty [więcej na str.   ]

335

3.

Jawornik Niebylecki

142 numery

ważniejsze obiekty [więcej na str.   ]

485

4.

Niebylec

ważniejsze obiekty [więcej na str.   ]

583

5.

Małówka

,

282

6.

Baryczka 11 numerów

,

38

 

 

 

Mapa Parafii

 


 

 

 

 

 

 

Dzieje parafii konieczkowsko - niebyleckiej wg rękopisów, które opracował Ksiądz prałat Teofil Górnicki.

 

 

Ksiądz Teofil Górnicki, przeprowadził kwerendę archiwalną materiałów źródłowych dotyczących dziejów parafii konieczkowsko-niebyleckiej i Niebylca. W swoich rękopisach pozostawił ich częściową analizę. Dokonał również przeglądu literatury historycznej związanej z interesującym go tematem.

Do Seminarium Duchownego w Przemyślu wstąpił w 1912 roku, a święcenia kapłańskie przyjął w 1917. Po ukończeniu studiów, jako prałat profesor wykładał naukę religii dla młodzieży w Gimnazjum gorlickim.    Zamiarem ks. Górnickiego było napisanie monografii Niebylca i parafii konieczkowsko - niebyleckiej. Rozpoczął redagowanie zaplanowanego opracowania, niestety śmierć przerwała jego pracę. Zmarł 30 września 1971 roku i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Gorlicach. W krótkiej nocie od autora, zachowanej w rękopisie zaznacza, że nie jest niebylecczaninem z dziada pradziada.   Jednak tu się urodził, spędził wczesną młodość, często przyjeżdżał, interesował się zarówno teraźniejszością jak i przeszłością. Zebrał, więc wiadomości, by przekazać je potomnym w skromnej monografii.

 


 

 

 

 

 

Parafia konieczkowska Lata 1460 - 1650

 

Tak wyglądał pierwszy Kościół parafii konieczkowskiej, jego fundatorami byli bracia Machowscy ówcześni właściciele Konieczkowej.

 

Początki parafii konieczkowsko - niebyleckiej sięgaj ą drugiej połowy XV wieku. W r. 1460 właściciele Konieczkowej, bracia rodzeni (fratres germanii) Marcisz, Mikołaj, Jan i Stanisław Machowscy ufundowali na terenie Konieczkowej kościół parafialny.


Nosił on wezwanie św. Marii Magdaleny i świętych biskupów - Stanisława Męczennika i Mikołaja Wyznawcy. Poświęcony został przez ks. Jana Domańskiego, oficjała breckiego. Rocznicę poświecenia obchodził w niedzielę po święcie narodzenia Najświętszej Marii Panny.

Powyższe informacje znajdują się w sprawozdaniach powizytacyjnych licznie zachowanych począwszy od roku 1595. Na podstawie tychże sprawozdań można odtworzyć wygląd kościoła i jego historię aż do XIX w. Była to budowla drewniana na solidnej podmurówce (in bonis fundamentis muratis - sprawozdanie z 1786r.). Udało się odnaleźć resztki fundamentów i na tej podstawie odtworzyć plan poziomy kościoła.

Była to świątynia jednonawowa, 20 łokci (12m) długa, 12 łokci (7,2m) szeroka, zakończona absydą w formie półośmioboku wpisanego w koło o średnicy 6 łokci (3,6m). Od frontu stała dzwonnica tak zaplanowana, że dolna

 

jej część stanowiła przedsionek. Do północnej ściany przylegała zakrystia około 6 łokci długa i 4 łokcie szeroka. Szczyt dachu kościelnego zdobiła wieżyczka z sygnaturką. Dach i ściany zewnętrzne pokryto gontem. Strop kościoła i zakrystii urozmaicały kasetony drewniane bez ozdób (tylko niektóre malowane), ściany bielono wapnem, a posadzkę ułożono z kamieni.

Światło wprowadzało do wnętrza osiem okien oprawionych w ołów - pięć od południa, trzy od północy. Wystrój wewnętrzny świątyni był bardzo skromny. Składały się nań trzy ołtarze,

 

 

Chrzcielnica,

 

Chrzcielnica kamienna z kościoła w Konieczkowej, przetrwała ponad 500lat. Obecnie znajduje się jako zabytek w obecnym kościele.

Chrzcielnica kamienna z kościoła w Niebylcu, przetrwała ponad 200lat. Obecnie znajduje się jako zabytek w obecnym kościele.

Ambona, nad nią duży krzyż z wizerunkiem Pana Jezusa, chór z ośmiogłosowym organem, parę ławek i nie zawsze konfesjonał. Mensy ołtarzowe były wszystkie murowane, ale nie konsekrowane. Do odprawienia w nich Mszy św. używało się prefatyli. Zdarzało się, że czasem był tylko jeden w dobrym stanie, a wtedy stanowił dosłownie ołtarz przenośny, gdy się chciało na wszystkich ołtarzach celebrować. Nad mensami w nastawkach znajdowały się obrazy olejne. Sprawozdanie powizytacyjne z r. 1786 w wielkim ołtarzu wymienia obraz św. Marii Magdaleny już bardzo wyblakły, w bocznych - po stronie lekcji św. Stanisława biskupa i męczennika, - po stronie Ewangelii Ukrzyżowanie Jezusa.

We wnęce ołtarza głównego znajdowało się malowane tabernakulum opatrzone zamkiem. Kamienna chrzcielnica z naczyniem na wodę chrzcielną stała po prawej stronie nawy. Na uznanie wizytatora (r. 1595) zasłużył ówczesny proboszcz ks. Stanisław Srokowius (Sroka), którego staraniem został wykonany i sprawiony

Wielki Krzyż z wizerunkiem Pana Jezusa, znajdujący się nad amboną.

 


Obecnie to dzieło sztuki gotyckiej znajduje się w kościele parafialnym w Niebylcu. Kościół w Konieczkowej przetrwał ponad 350 lat. (1460 - 1823). W ciągu swego istnienia często miał dziury w dachu, zbutwiałe krokwie, odarte ściany, wybite okna. Ani jedno sprawozdanie powizytacyjne nie wyraża całkowitego zadowolenia ze stanu budowli. Jedną z przyczyn poważnego zniszczenia świątyni było w XVI wieku przejście właściciela Konieczkowej, Piotra Machowskiego, na kalwinizm.


W aktach powizytacyjnych dekanatu pilzneńskiego czytamy (r. 1595), że kościół w Konieczkowej był niegdyś zbezczeszczony, ale obecnie jest już przywrócony do stanu czystości. Sprawcą profanacji był Piotr Machowski, który kościół złupił, proboszcza wypędził i obsadził ministra. Stało się to około roku 1557, jak wynika z

 

Regestrum Contributionis. Stan ten trwał do śmierci kolatora, która nastąpiła przed rokiem 1584. W tym roku właścicielem jest już Stanisław, syn Piotra. Nowy kolator kościół oddał katolikom, ale o uposażenie (budynki gospodarcze, dziesięciny) musiał się pleban Srokowius (Sroka) upominać na drodze sądowej.


Sprawa dziesięciny dotyczyła również innych właścicieli ziemskich na terenie parafii, a nawet kmieci i mieszczan, którzy nie płacąc dziesięciny przez blisko trzydzieści lat, nie kwapili się do jej uiszczenia na rzecz kościoła.

 


 

Uposażenie Probostwa Rok 1595

 

Uposażenie Probostwa ulegało zmianom w miarę upływu czasu. W roku 1595 do plebana należały dwa łany ziemi. Jednak połowę łanu zabrał kolator, który ponadto nie płacił dziesięciny z niżnego Jawornika (Niebylca).

Mieszkańcy Jawornika, Konieczkowej, Gwoźnicy odmawiali oddania zboża tytułem mesznego. Sprawozdanie z r. 1608 podaje, że na utrzymanie proboszcza i służby kościelnej kościół w Konieczkowej posiada pole w dwóch miejscach: od strony północnej w kierunku Blizianki i od południa. Do plebana należy również 4 sadzawki.


Trzech zagrodników pracowało dwa dni w tygodniu w polu. Dziesięcinę pobierał proboszcz z dóbr dworskich w Jaworniku i Jaworniczku oraz z sołectw w Jaworniku i Konieczkowej. Kmiecie zamieszkujący parafię składali meszne - korzec pszenicy i owsa z każdego półłanka.

W roku 1618 uposażenie znacznie się zmniejszyło. Dziesięcinę składali kmiecie, z Jawornika, Konieczkowej i Gwoźnicy, oraz sołectwo z Konieczkowej. Natomiast o dziesięcinę z dworów w Jaworniku i Jaworniczku toczył się spór sądowy. Plebani na swoich łanach posiadali poddanych. Sprawozdanie z r. 1721 wymienia ich dziewięciu. Zobowiązani byli do odrabiania pańszczyzny dwa dni w tygodniu.

W roku 1790 było ich trzynastu. Podane zostały ich imiona i nazwiska: Franciszek Kozak, Józef Bobowski, Wojciech Klin, Franciszek Jasiński, Ignacy Bliźniak, Szymon Pikuła, Maciej Mazur, Jan Wieloch, Szymon Flisiak, Józef Baszak, Jan Knaź, Ignacy Lasota, wdowa Lasocina.

Ze sprawozdania dowiadujemy się również o pochodzeniu poddanych i ich zobowiązaniach wobec proboszcza. Na gruntach plebańskich osiedlali się chłopi przychodni. Nie było żadnego poddanego w chwili zakładania parafii w Niebylcu. Zamieszkiwali w zagrodach budowanych przez plebanów. Wyrażali zgodę na wypełnianie powinności w ciągu roku.

Obowiązkiem poddanych i ich dzieci było odrabiać pańszczyznę jeden lub dwa dni w tygodniu według zasiewu pola korcami (wysiany korzec- dzień, dwa korce- dwa dni), stawiać się do innych prac w potrzebie, płacić pogłówne, chodzić na ochotnika na wartę na plebanię, uprawiać warzywa w ogrodzie plebańskim, nie wypasać i nie pozwolić wypasać pastwisk plebańskich.

 


 

 

 

 

Fundusze pozyskiwane na utrzymanie i konserwację kościoła w Konieczkowej

 

W sprawozdaniach powizytacyjnych znajdują się informacje, z jakich źródeł pochodziły dochody na bieżące wydatki i konserwację kościoła konieczkowskiego.

Był to czynsz od wynajmu krów (dwudziestu kilku; 7-12 groszy od sztuki), połowę taksy od pogrzebów, składki zbierane do woreczka w dni świąteczne przez kościelnego, jedną trzecią pożytku z pni pszczelich (w 1610r. było ich 14).


Dochody z tych źródeł powinny wystarczyć na utrzymanie kościoła. Winny być także do dyspozycji proboszcza. Tymczasem, jak stwierdzaj ą sprawozdania powizytacyjne z lat 1595-1618, pieniędzy w kasie kościelnej nigdy nie było.

Kościelni mianowani przez kolatora (nie proboszcza) składki zbierali, nawet je zapisywali, ale się z nich nie rozliczali. Kolator Stanisław Machowski miał u siebie w roku 1595r., 60 florenów kościelnych, a Proboszczowie w roku 1610 - 15 florenów. W razie większych remontów zbierane były składki nadzwyczajne.

 

 


 

Początek szkoły przy parafii konieczkowskiej Pierwsza połowa XVI wieku.

 

Przy parafii konieczkowskiej istniała szkoła. Są pewne przesłanki, że została założona już w pierwszej połowie XVI w. Eugeniusz Wiśniowski w swej rozprawie "Szkoły parafialne w początkach XVI w. tak pisze: "Sieć szkół parafialnych na początku XVI w. można odtworzyć dla południowej części diecezji krakowskiej na podstawie Ksiąg kontrybucji beneficjów kościelnych z lat 1513,1527 i 1539 ( Regestrum Contributionis 1513 (Nr 1),1527 (Nr 2),1539 (Nr 3) Archiwum Kapituły Metropolitarnej w Krakowie).

Księgi te spisane w celach podatkowych wymieniają zarówno beneficja parafialne, jak również znajdujących się na terenie poszczególnych parafii: 1) duchownych, 2) służbę kościelną, 3) złożone przez nich opłaty, a wśród służby kościelnej również nauczyciela określanego różnie: rector scholae, clecha, magister, minister, minister ecclesiae"

Słowo łacińskie magister odpowiada polskiemu nauczyciel. Jeśli był jednocześnie kierownikiem szkoły, zwał się rector scholae. Clecha to duchowny niższego stopnia, pełniący podrzędne funkcje w kościele. Minister to dosłownie sługa: minister eclesiae - kościelny, zakrystian, dzwonnik. Jeśli do tych funkcji doda się jeszcze kantora, względnie organistę, będzie się miało pełny wykaz osób pracujących w kościele.

Jednak tylko w parafiach miejskich wyżej zorganizowanych funkcje te pełniły różne osoby. Natomiast w małych parafiach, zwłaszcza wiejskich, wymienione obowiązki sprawowała nieraz jedna osoba, będąc jednocześnie kościelnym i kantorem, a nawet nauczycielem, jeśli posiadała umiejętność czytania, pisania i rachowania.

W regestrze podatkowym na rok 1527 i 1539 wymieniony jest proboszcz parafii konieczkowskiej, Martinus de

 

Lubnia oraz minister scholae. W latach 1602 i 1608 wymieniony został obok Proboszcza rector scholae. Po przeniesieniu parafii do Niebylca, również szkoła parafialna tutaj funkcjonowała.

Zapis w regestrze podatkowym z r. 1608 informuje, że rector szkoły nie miał własnego domu, mieszkał w Niebylcu i tu uczył młodzież. Szkoła parafialna została więc przeniesiona wcześniej, niż parafia. Sytuacja szkolnictwa zmienia się w Galicji po I rozbiorze (1772r.)

Na podstawie statutu szkolnego "Allgemeine Schulordnung fur die deutschen Normal - und Trivial - Schulen" opracowanego przez Jana Felbrugera w r. 1774, w każdej parafii monarchii austriackiej miała funkcjonować szkoła trywialna utrzymywana przez gminę lub dominium (dwór), a w każdym obwodzie ( cyrkule) - szkoła główna utrzymywana przez fundusz szkolny.

Wymieniony wyżej statut szkolny wprowadzał obowiązek szkolny, który nakazywał udzielać dzieciom w wieku od 5 do 12 lat elementarnego wykształcenia. Jednak ani postanowienia dotyczące utrzymywania szkół, ani przepisy o przymusie szkolnym nie weszły wówczas w życie, głównie z braku funduszy na ten cel. W byłej Galicji istniały, więc szkoły jedynie tam, gdzie się zdołały utrzymać dzięki troskliwości i ofiarności Proboszczów i parafian. Były to zazwyczaj szkoły jednoklasowe, w których uczyli księża i organiści.

Program nauczania obejmował naukę czytania, pisania, rachunków i katechizm. Nie były to już szkoły parafialne, jednak ich istnieniem władze szkolne zupełnie się nie interesowały.

 


 

 

Kościół w Konieczkowej jako filia Lata 1650 - 1823

 

Zniszczenie świątyni uległo gwałtownemu pogorszeniu, gdy w Niebylcu po wybudowaniu kościoła w roku 1650 utworzono parafię, a Konieczkowa stała się filią.

W sprawozdaniu z roku 1721 czytamy:" Kościół w Konieczkowej bardzo zniszczony. Okna powybijane, brak wewnątrz posadzki. Z trzech ołtarzy tylko wielki możliwy do użycia. Chór i ołtarze dwa boczne w ruinie, zakrystia waląca się". Po tej wizytacji nastąpił za jakiś czas generalny remont kościoła. Zdaniem księdza prałata Górnickiego rozmyślnie doprowadzono wówczas do zubożenia świątyni i zatarcia pierwotnej architektury. Znikła na froncie kościoła dzwonnica, a jej miejsce zajął skromny przedsionek.

Dla dzwonu wybudowano osobną kampanikę na słupach, pokrytą gontowym daszkiem. Zlikwidowano całkowicie zakrystię i dwa boczne ołtarze. Ołtarz główny wysunięto ku przodowi do linii, gdzie nawa graniczyła z załamaniem absydy.Za ołtarzem urządzono pomieszczenie na szaty i naczynia liturgiczne.

Kościół wraz z cmentarzem grzebalnym był ogrodzony. Ogrodzenie to wykonane było z belek kilku calowych układanych na ścianę, wpuszczanych w stojące słupy, na których wspierał się daszek gonciany dwuspadowy. Na cmentarzu stała również kostnica.


Kościół dotrwał do roku 1823. Wówczas znajdował się już w całkowitej ruinie i został formalnie zlikwidowany. Do dziś zachowały się z niego: gotyki Krzyż z wizerunkiem Pana Jezusa i kamienna kropielnica. Znajdują się w przedsionku obecnego kościoła.

 

 


 

Budowa pierwszego kościoła w Niebylcu Lata 1646 - 1943

W r. 1646 Janusz Romer, ówczesny dziedzic Niebylca, ufundował w miasteczku kościół. Była to świątynia drewniana pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny wybudowana w stylu barokowym, która przetrwała do 1943 roku. Liczyła prawie trzysta lat. Ostatni gruntowny remont przeszedł w roku 1846. Przy kościele znajdowała się plebania wraz z zabudowaniami gospodarczymi.

 

 

Dzięki obrazowi, który wymalował nieznany artysta, widzimy jak wyglądał drugi kościół w parafii konieczkowsko - niebyleckiej. W kronice parafialnej do roku 1928 brak jest, jakichkolwiek fotografii, dopiero na uroczystości 3 - maja pojawia się pierwsza fotografia, która przedstawia kawalerię konną podczas uroczystości z okazji 3 maja, która miała miejsce w centrum Niebylca

 

 

 

 

Obchody święta 3-go maja - fotografia z 1923 roku przedstawia kawalerię konną na niebyleckim rynku

 

 

 


 


Bractwo Różańca Świętego

 

Przy kościele parafialnym w Niebylcu działało Bractwo Różańca Świętego ku czci Najświętszej Marii Panny i Najświętszego Imienia Jezus.

Powstało ono z inicjatywy i dzięki fundacji rodziny Romerów, kolatorów kościoła niebyleckiego. Sebastian Romer z Chyrowa, dziedzic Niebylca i okolicznych wsi, umierając przeznaczył testamentem w dniu 26 sierpnia 1698 roku sumę 3000 zł polskich na założenie i uposażenie bractwa różańcowego przy kościele parafialnym w Niebylcu.

W testamencie zaznaczył, aby w każdą niedzielę i święta uroczyste przed sumą po oddzwonieniu, bracia różańcowi i siostry wraz z ludem pod kierunkiem promotora (proboszcza) i współudziale organisty śpiewali różaniec ku czci Najświętszej Marii Panny i Najświętszego Imienia Jezus na przemian, a w każdą sobotę odprawiona była Msza święta wotywna o Najświętszej Marii Pannie za spokój jego duszy i dusz zmarłych z jego rodziny.

Spadkobiercy zmarłego (wdowa Barbara z Humnisk oraz synowie Jan i Józef) podzielili się powyższą sumą (3 000zł),biorąc po l000zł polskich. W sądzie grodzkim w Przemyślu (październik 1699r.) zobowiązali się do wypłacenia, co roku w dniu św. Marcina biskupa (l1 XI) siedmiu procent od zapisanej testamentem sumy (210 zł polskich) na ręce każdorazowego promotora bractwa, pod warunkiem, że bractwo różańcowe zostanie kanonicznie założone. W imieniu kościoła parafialnego w Niebylcu przyjął zapis i zobowiązał się pisemnie do wypełnienia postawionych przez fundatora warunków ks. Sebastian Witkowski, wikariusz niebylecki obecny przy sporządzaniu aktu fundacyjnego w sądzie grodzkim w Przemyślu.

 

Z nieznanych powodów bractwo różańcowe w Niebylcu zostało kanonicznie erygowane dopiero 25 czerwca 1751 r. Dokonał tego biskup Kunicki, oficjał generalny krakowski, na prośbę proboszcza niebyleckiego- Zygmunta Urbańskiego. Bractwo istniało jednak wcześniej.

Jest o nim mowa w sprawozdaniu wizytacyjnym z roku 1721. Podaje ono dokładną datę założenia Bractwa Różańca Najświętszej Marii Panny - 10 marca 1719 roku. Różańcowi odmawianemu w niedziele i święta przed sumą przewodniczył proboszcz. Biskup Kunicki, powołując do życia bractwo, wydał bardzo szczegółowe rozporządzenie dotyczące jego funkcjonowania:

  1. Promotor bractwa (proboszcz) ma dołożyć starań, aby każdej niedzieli i w święta w oznaczonych godzinach rannych lud odśpiewał różaniec i nabożeństwo różańcowe, odprawiane według zwyczaju samych bractw, były celebrowane.
  2. Święta Najświętszego Imienia Jezus (1I) i Matki Bożej Różańcowej ( w pierwszą niedzielę października) mają być celebrowane z wielką okazałością.
  3. Za fundatorów bractwa i ich dusze w każdą sobotę należy odprawić Mszę Świętą wotywną przed ołtarzem różańcowym przy wtórze organu.
  4. W poniedziałek po pierwszej niedzieli października ma być odprawiona Msza Święta za zmarłych fundatorów - dobroczyńców, braci różańcowych i siostry.
  5. Promotor ma wypłacać organiście, niezależnie od zwykłej pensji, za śpiewanie z ludem różańca, granie i inne czynności związane z nabożeństwem różańcowym 8 zł polskich.
  6. Promotor ma urządzać zebrania walne ( obok różnych zwyczajnych) raz na trzy lata w poniedziałek po Zielonych Świętach dla dokonania wyboru przełożonych bractwa.
  7. Imiona fundatorów, dobrodziejów i przełożonych bractwa promotor ma wypisać na tabliczce i wywiesić obok ołtarza różańcowego.
  8. Jeden klucz od skarbonki promotor ma mieć u siebie, drugi dać skarbnikowi bractwa. Ze składanych ofiar kupować świece i pokrywać inne wydatki.

 

Dokument został spisany w Krakowie w 1751r. w jedenastym roku pontyfikatu Benedykta XIV. Świadkami wiekopomnymi bractwa byli: Jan Gołaszewski-archidiakon Kolegiaty Wszystkich Świętych w Krakowie, proboszcz w Wilanowicach; Kazimierz Jarmondowicz - przełożony tej kolegiaty; Franciszek Ziębicki-doktor U J, Pprepozyt andrychowski.

 

 

 

 


Plebania Lata 1786

 

Dom plebani był drewniany, kryty gontem, na podmurówce, o dwóch kominach wyprowadzonych ponad dach, zewnątrz bielony wapnem. Składał się z sieni, kuchni i dwóch oddzielnych pokoi, a pod kuchnią miał dwie murowane piwnice.

Na zachód od plebani stały budynki gospodarcze i dom mieszkalny dla służby, wszystkie kryte słomą. Tylko spichlerz zbudowany po przeciwległej stronie kryty był gontem. Sprawozdanie nie podaje miejsca lokalizacji plebani. Dokładne położenie plebani i budynków gospodarczych ukazuje mapa katastralna z roku 1851. Według tego źródła zespół plebański położony był wówczas ok. 200-300 m na południe od kościoła.

Plebania usytuowana była na zboczu opadającym w stronę nadrzecznej równiny. Dlatego tylko z jednej strony posiadała wysoką podmurówkę. Budynki gospodarcze stały na równinie. Spichlerz w tym czasie znajdował się w pobliżu plebani, po przeciwnej stronie drogi, która biegła od rzeki do kościoła, tuż obok probostwa.

Taki układ zespołu plebańskiego występował jeszcze w końcu XIX wieku. Ks. Górnicki pisze, że pamięta te budynki ok. 1898r. Trudno ustalić, czy podobnie wyglądały w początkach istnienia parafii. Również nie sposób ustalić, jak wyglądał zespół plebański przy kościele w Konieczkowej.

 

 

 


Budowa obecnego kościoła w Niebylcu. Lata 1936 - 1943

 

Obecny kościół parafialny w Niebylcu pod wezwaniem Znalezienia Krzyża Świętego i Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny wzniesiony został w latach 1936-43.  ks. Muras Franciszek rozpoczął jego budowę jesienią 1936 r. W pierwszej kolejności rozebrano część starego kościoła, która zachodziła swoją powierzchnią na nowe fundamenty.

 

Na fotografii widoczna część starego kościoła.

 

 

 

Zakupiono dodatkowo działkę od Teofila Wójciaka zam. w USA.    Zgromadzono materiał budowlany w postaci kamienia, który został odpowiednio obrobiony przez kamieniarzy, a następnie wmurowany w dolną część kościoła. Drewno tartaczne pozyskane było z lasów plebańskich oraz od miejscowych parafian. Kilka m3 drewna podarował biskup przemyski, z lasów biskupich pod Domaradzem, a zwieźli go parafianie wraz z Ks. Murasem na czele.

Praca przy budowie była ciężka, ponieważ w tym okresie nie było mechanizacji. Większość prac wykonywana była ręcznie. Mimo trudnych warunków budowa postępowała bardzo szybko. Autorem projektu był architekt Tadeusz Mulicki z Rzeszowa, a wykonawcą budowniczy Józef Urbanik ze Strzyżowa. Parafianie sami wypalili cegłę potrzebną na budowę oraz wykonali wszystkie prace towarzyszące przy budowie świątyni natomiast prace specjalistyczne wykonywali fachowcy opłacani przez Komitet Budowy Kościoła w Niebylcu wspierany w dużej mierze przez Polonię Amerykańską o nazwie "Komitet Pomocniczy Budowy Kościoła w Niebylcu w Polsce," zorganizowany w Elizabeth, New Jersey przez byłych parafian z Adams, Messachusetts.

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

Tak wygląda oryginał korespondencji z 1953r, pomiędzy Komitetem Budowy Kościoła w Niebylcu a Polonią w Ameryce:

 

 

Proboszczem parafii niebyleckiej był wówczas ks. Franciszek Strzępek, a wikariuszem ks. Franciszek Muras, który oprócz pełnienia obowiązków duszpasterza, wykonywał wiele prac związanych z budową kościoła. Wspólnie z mieszkańcami parafii Niebylec zabiegał o materiały budowlane, sam niejednokrotnie brał czynny udział w przetransportowaniu tychże materiałów, oraz w pracach budowlanych jako pomocnik murarzy.

Mimo trudnych warunków budowa postępowała bardzo szybko. W dniu 12 maja 1938 roku, oddział kawalerzystów konnych biorący udział w eskorcie wyrusza na powitanie biskupa przemyskiego, który przyjeżdża na poświęcenie rozpoczętej budowy.

 

 

Kawaleria konna biorąca udział w powitaniu biskupa dna 12 maja 1938 roku.

 


 

 


Biskup przemyski podczas aktu poświęcenia wmurowania kamienia węgielnego.

 


Jak podają kroniki, kościół w stanie surowym został wybudowany do 1940 roku. Mimo iż kościół we wnątrz i na zewnątrz był jeszcze niewykończony, parafianie musieli zaużytkować kościół z obawy wykorzystania go na magazyny przez okupanta. Stary kościół został rozebrany w 1943 roku.

 


 

 

 

 

Widok nowego kościoła w stanie surowym

 

 

 

 

 


 

 

Poczet Księży Proboszczów w Parafii Konieczkowa:

 

 

1.

Ks. Stanisław z Opatowa

1464r

1512

2.

Ks. Mikołaj

1513r

1527r

3.

Ks. Marcin z Lubynia

1527r

1539

4.

Ks. Stanisław Sroka

1595r

1617

5.

Ks. Wawrzyniec Chmurowicz

1618r

1633

6.

Ks. Jan Baltazarowicz

1686r

1698

7.

Ks. Tomasz Gołdowicz

1702r

1721

8.

Ks. Andrzej Bieńkowski

1723r

1750

9.

Ks. Zygmunt Urbański

1751r

1764

 

 

 

 

 

 


 

 

Poczet Księży Proboszczów w Parafii Niebylec:

 

 

1.

Ks. Jan Papużyński

1765r

1791r

2.

Ks. Augustyn Filipowski

1808r

1822r

3.

Ks. Jan Michniowski

1822r

1833r

4.

Ks. Andrzej Rogowski

1833r

1837r

5.

Ks. Szymon Jedliński

1837r

1866r

6.

Ks. Jan Mączyński

1866r

1902r

7.

Ks. Jan Drzewicki

1903r

1908r

8.

Ks. Błażej Stopa.

1909r

1915r

9.

Ks. Franciszek Strzępek

1916r

1949r

10.

Ks. Franciszek Muras

1949r

1966r

11.

Ks. Jan Obara

1966r

1986r

12.

Ks. Stanisław Stęchły

 

1986r

obecnie urzędujący

 

 

 


Ks. Błażej Stopa.

 

Ks. Błażej Stopa, jako proboszcz pracował w tut. parafii od 1909 podczas pełnienia obowiązków proboszcza, zgromadził część materiałów na budowę kościoła drugiego w Niebylcu. Do wspomnianej budowy jednak nie doszło, a ze zgromadzonych materiałów zbudował na cmentarzu kaplicę, z myślą, że w niej odprawiane będą msze św.w okresie budowy kościoła.

 

Kaplica zbudowana w 1912 roku na starym cmentarzu w Niebylcu przez proboszcza Błażeja Stopę.

 

Od pierwszego listopada tysiąc dziewięćset piętnastego roku został przeniesiony na probostwo do Czudca. Zmarł 23-01-1945 r.

 


 

 

Ks. Franciszek Strzępek.

Ks. Franciszek Strzępek jako proboszcz pracował w tutejszej parafii od 1916 do 10 - 05 - 1949 roku, zmarł 11 - 05 - 1949 r. Zgodnie z wolą zmarłego, został pochowany w rodzinnej miejscowości, na cmentarzu parafialnym w Grodzisku k/Strzyżowa. Z wypowiedzi respondentów wynika, że był gorliwym kapłanem, dobrym człowiekiem, lecz bardzo nerwowy. Urząd w parafii sprawował dłuższy czas bez wikariusza. Poza kapłaństwem prowadził wraz ze służbą plebańską gospodarstwo rolne, na gruntach parafialnych. Rozebrał stare, zniszczone budynki gospodarcze, a zbudował nowe.

 


 

 

Ks. Franciszek Muras.

Ks. Franciszek Muras jako młody wikariusz przybył z parafii Medynia Głogowska. Nasza parafia była dla niego drugą placówką. W tym czasie ważyły się losy budowy nowego kościoła, gdyż stary kościół był w owym okresie już za szczupły w swoich rozmiarach oraz wymagał coraz większych nakładów na remont. W okresie lata nabożeństwa odbywały się wokół Kościoła gdyż wewnątrz było ciasno i duszno. Ks. Franciszek Strzępek ówczesny proboszcz będący już w podeszłym wieku, nie podjął się budowy kościoła. Widząc młodego zdolnego wikariusza, zaproponował mu by zajął się sprawami budowy. Ks. Muras nie zwlekał z tą ofertą, powołał

 


 

Komitet Budowy Kościoła w Niebylcu

Komitet Budowy Kościoła w Niebylcu, w pierwszym rzędzie Ks. Muras Franciszek oraz parafianie z poszczególnych miejscowości, którzy zajmowali się budową kościoła.

 

 

Do komitetu budowy zostali wybrani przedstawicieli z poszczególnych miejscowości i tak z:


Konieczkowej

 

1.

Piotr Białas

przewodniczący

2.

Wincenty Wolan

członek

3.

Stanisław Majcher

członek

4.

Jan Baszak

członek

5.

Stanisław Majcher

członek


Jawornika

 

1.

Józef Baszak

członek

2.

Stanisław Sołtys

członek

3.

Józef Białas

członek

4.

Franciszek Ciuba

członek

5.

Jan Stachura

członek

6.

Jan Cynar

członek

7.

Antoni Delikat

członek

8.

Maciej Domaradzki

członek



Blizianki

 

1.

Idzi Zegar

członek

2.

Władysław Znamierowski

członek

3.

Stanisław Indyk

członek

4.

Andrzej Stawarz

członek

5.

Paweł Lubas

członek

 

 

 



Małówki

 

1.

Wincenty Knaź

członek

2.

Jan Bargłowicz

członek

 

 

 

 

Niebylca

 

1.

Jan Lutak

członek

2.

Piotr Lubas

członek

3.

Michał Tylek

członek


Gwoździanki

 

1.

Józef Kępa

członek

 


W pierwszej kolejności przystąpiono do gromadzenia gotówki i dokumentacji. W każdy miesiąc danego roku po dwóch komitetowych wraz z Ks. Murasem na czele, odwiedzało parafian, celem zbiórki dobrowolnych ofiar. Obliczono, że Ks. Muras, w okresie budowy Kościoła, odwiedził każdego parafianina 78 razy. Zbierano też ofiary w ościennych parafiach.


Pod przewodnictwem Ks. Murasa urządzono wiele imprez dochodowych jak: festyny, teatrzyki, jasełka itp. Parafianie też byli zobowiązani do zbierania w okresie letnim, różnych ziół leczniczych a w okresie zimy pąków brzozowych, za które uzyskiwano znaczną ilość gotówki z przeznaczeniem na budowę kościoła.
Budowa też była wspierana przez rodaków zamieszkałych w USA.

Ks. Franciszek Muras poza działalnością obowiązków kapłańskich, budowy kościoła, zajmował się prowadzeniem plebańskiego gospodarstwa rolnego. Osobiście wykonywał wiele prac polowych, ze służbą plebańską. Założył orkiestrę parafialną, którą dyrygował kapelmistrz Adam Lubas z Niebylca.

Z orkiestrą i parafianami pielgrzymował do sanktuariów Maryjnych, Starej Wsi koło Brzozowa, Kalwarii Pacławskiej koło Przemyśla, Borku koło Rzeszowa, i ościennych parafii. Zorganizował też pielgrzymkę na Kongres Eucharystyczny, który odbył się w Przemyślu w 1938r. Założył też Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Żeńskiej i Męskiej, chór kościelny.

Z młodzieżą i starszymi często rozgrywał mecze piłki ręcznej, był pełen energii i życia, operatywny i życzliwy, miał litość nad biednymi, swoim postępowaniem zdobył zaufanie i szacunek wśród parafian.

 


 

Postawę i zaangażowanie Ks. kanonika Franciszka Murasa opisuje parafianka Tekla Kępa z Gwoździanki z okazji 30-lecia kapłaństwa,

 

30 lat posługi kapłańskiej
Ks. kanonika Franciszka Murasa

Przewielebny Księże Kanoniku
Czcigodny Pasterzu

.
Stoję dziś przed Tobą ojcze ukochany, czcigodny Pasterzu wiernie nam oddany. Chcę wyrazić wdzięczność za ten okres długi, trzydzieści lat pracy i Twojej zasługi. Pracowałeś wiernie wśród burz i zamieci i nie opuściłeś dotąd wiernych wiernych dzieci. Nie dbałeś na trudy oraz niewygody, nie żądałeś za to najmniejszej nagrody.

Pracowałeś stale, w pośród ludzkich złości, doznałeś Ojcze nie jednej przykrości, znosiłeś cierpliwie nigdy nie szemrałeś, chmurnego czoła Ty nie pokazałeś. Zawsze uśmiechnięty i zawsze wesoły, nie dbałeś na trudy ani na mozoły.

I tak stale Ojcze ciągle bez wytchnienia, dążyłeś ażeby w Niebylcu stanęła świątynia. Pierwszą myślą Twych mozołów, wybrałeś Komitet jak Chrystus apostołów.

Z nimi przebiegałeś parafię 78 razy, wdzięczności serdecznej składamy wyrazy. Nieraz mróz srogi, deszcz i wichry wiały, Twe nogi Pasterzu, nigdy nie ustały.

Twe ręce kapłańskie one czynne były. Pierwszą łopatę w ziemi wyrzuciły. Wodę do wapna one też nosiły. Odciski przykre nieraz przechodziły. W tej pracy Ojcze nigdy nie ustałeś, cegłę i wapno na rusztowania dźwigałeś. Sam uczyłeś w szkole i sam w Kościele nigdy dla Ciebie nie było za wiele. Gdy mury świątyni stanęły już w górze, wieś biegnie o strasznej wojennej wichurze. I znowu trwoga wojennego strachu, bo na świątyni nie było dachu. Ty Ojcze w nocy nie sypiałeś, bo ten dach zdobyć Ty obmyślałeś. Zebrałeś od wiernych ofiarę w naturze, o jakież Twoje zasługi są duże. Blachę wykupiłeś, świątynie nakryłeś, na troski zgryzoty Ty się nie skarżyłeś.

Świątynię umiłowałeś i tak pokochałeś, że ślubem na zawsze Ty się z nią związałeś. Ty na wszystko Ojcze chętnie się godziłeś, swe siły i zdrowie dla nas poświęciłeś - orkiestrę zebrałeś i z nią pracowałeś. Do miejsc cudownych z pielgrzymką biegałeś. Radością Twą było, gdy orkiestra grała, Trójcy świętej w niebie chwałę rozbrzmiewała.

Ile chrztu świętego Ojcze udzieliłeś, do stołu Pańskiego dzieci gromadziłeś. W konfesjonale więźniem dla nas byłeś, na mrozie godziny długie Ty trawiłeś. Ukochałeś nas tak wielką miłością, do kratek wabiłeś swoją obecnością. Z ambony Ty słowo Boże nam głosiłeś i serca nasze we wierze krzepiłeś.

Do chorych biegałeś z ostatnią pomocą, śpieszyłeś w dzień biały, śpieszyłeś i nocą. Śpieszyłeś w noc ciemną do chaty pod strzechę i niosłeś tam Ojcze ostatnią pociechę. Na drogę wieczności Ty zaopatrzyłeś, drogie nam osoby na wieczny spoczynek, Ty wyprowadziłeś. Pasterzu Ty życie swoje narażałeś, gdy chorych na tyfus zaopatrywałeś. Krewni i sąsiedzi tam nie zaglądali, Ty wszędzie spieszyłeś, gdzie ciebie wzywali.

Dziś Twa głowa Ojcze szronem jest pokryta, jakież ona myśli trudne przechodziła. Ojcze ukochany my Cię oceniamy i dzisiaj do Boga wołamy, modlimy się dla Cię o życia pogodę, a w niebie Bóg Tobie da słodką nagrodę.


W tym krótkim tekście autorka opisała w najdrobniejszych szczegółach, jaką postacią był ksiądz kanonik Franciszek Muras.

 

 

 

 

 


 

Tablica pamiątkowa dla uczczenia Ks. Murasa

W dowód wdzięczności za trud i pracę w dniu 29 stycznia 1961 roku parafianie wmurowali tablicę pamiątkową pod kruchtą obecnego kościoła.

 

 

W okresie okupacji hitlerowskiej należał do konspiracji podziemnej Armii Krajowej. Był jej czynnym członkiem, wiele pomagał tej organizacji w działaniach dywersyjno-sabotażowych przeciw okupantowi. Był kapelanem wojskowym dla partyzantów.

Jako wikariusz od 1935 do 1949 roku pełnił obowiązki administratora parafii, gdyż proboszcz Franciszek Strzępek, z powodu podeszłego wieku nie mógł wykonywać obowiązków związanych z prowadzeniem parafii.

 

 

 

 

 


 

Tragiczna śmierć ks. Murasa

Zginął śmiercią tragiczną 9 marca 1966 roku, wracając ze spowiedzi wielkopostnej z parafii Połomia, został potrącony przez autobus.

 

 


 

Pogrzeb ks. Murasa

Pogrzeb odbył się 12 marca 1966 roku, a mszę św. żałobną odprawił Ks. Biskup Ordynariusz Przemyski Ignacy Tokarczuk.



Miejsce pochówku ks. Murasa

Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Niebylcu w grobowcu, który parafianie zbudowali mu w następnym dniu po jego śmierci. W pogrzebie wzięło udział ponad 50 księży, orkiestra parafialna, oraz niezliczone ilości wiernych z parafii niebyleckiej i ościennych. Był to największy pogrzeb, jaki parafia niebylecka przeżywała.

 

 

W ostatnim okresie życia, Ks. Muras zakupił dzwony do nowego kościoła w odlewni Felczyńskich w Przemyślu, których konsekracja została ustalona na dzień 13 marca 1966 roku, lecz została odwołana w związku z tragiczną śmiercią, Ks. Murasa. Dzwony te zadzwoniły po raz pierwszy z prymitywnie zainstalowanej dzwonnicy w dniu pogrzebu księdza. Po jego śmierci zaniechano prowadzenia plebańskiego gospodarstwa rolnego, zlikwidowano inwentaż żywy (konie, krowy) służbę plebańską a grunt wydzierżawiono parafianom.

 

 

 


 

Ks. Jan Obara.

 

Ks. Jan Obara urodził się 11 stycznia 1914 roku w Łączkach Jagielońskich.


Probostwo w naszej parafii objął 2 maja 1966 roku, poprzednio był katechetą w parafii Lubenia. Był dobrym księdzem, troszczył się o swoich parafian. W rok po objęciu probostwa rozwiązał Komitet Budowy Kościoła a powołał Radę Parafialną.

Razem z ks. Zbigniewem Miśtak, ówczesnym wikariuszem założyli "Scholę" w skład, której powołano w drodze konkursu młodzież szkolną.

 

 

 

 

 

 


 

 

W 1969 roku obchodził 30 - lecie kapłaństwa,

 

w uroczystości wzięli udział rodzina księdza, księża z ościennych parafii, orkiestra parafialna, parafianie. Uroczystość przygotował ks. Franciszek Brzyski, wikariusz pracujący w tut. parafii. Ks. Jan Obara przez dłuższy czas sprawował funkcję dziekana w dekanacie strzyżowskim.


W latach 1974 i 1979 dwukrotnie pomalował dach kościoła, w tym czasie zorganizował też utwardzenie obejścia wokół kościoła. Zabiegał o pozyskiwanie funduszy na dalsze potrzeby i działalności kościoła, w 1971r. dzięki wsparciu finansowemu Józefa Wnęk zam. w USA oraz miejscowych parafian wykonano ogrodzenie nowego cmentarza w Niebylcu.

 

 

 

 


 

 

 

Plebania – w surowym stanie

Podczas jego urzędowania została zbudowana plebania, która jednak za jego obecności nie została wykończona, lecz została zaużytkowana. Powyższą budowę rozpoczął w 1980 roku, natomiast istniejąca, stara plebania została z przeznaczeniem na potrzeby parafialne tj. prób orkiestry, scholi, posiedzeń Rady Parafialnej i inne.

 


 

 

Jasełka

Należy pamiętać, że za jego urzędowania w parafii urządzano, Jasełka, Mękę Pańską,

 

 

 

 

 

 

 

a to wszystko działo się w obsadzie ról przez miejscowych parafian, którymi kierował ówczesny wikariusz ks. Zdzisław Daraż.

 


 

 

Uroczyste powitanie Symboli Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej

Wielkim wydarzeniem dla naszej parafii było nawiedzenie, przez obraz Matki Boskiej Częstochowskiej w styczniu 1971 roku. Obraz ten do nas nie przybył, ponieważ został uwięziony przez władze komunistyczne, przybyły tylko symbole EWANGELIA I ŚIWECA mimo zakazu, parafianie powitali symbole oddziałem kawalerii konnej w strojach krakowskich oraz kolumną samochodów osobowych, motocyklistów i rowerzystów.

 

 

 


 

 

Śmierć Ks. Obary

 

Proboszcz Niebylecki, Dziekan Strzyżowski, zmarł nagle 16 sierpnia 1986 roku w Niebylcu, w pogrzebie wzięła udział rodzina zmarłego, ponad 30 kapłanów,

 

orkiestra oraz licznie zgromadzeni parafianie.

 

Miejsce pochówku Ks. Obary

 

Został pochowany w grobowcu na cmentarzu w Niebylcu.

 

 

 

 


 

 

 

Ks. dziekan Stanisław Stęchły.

Ks. Stanisław Stęchły urodził się 31 - 01 - 1942 roku w Ujeznej pow. Przeworsk, święcenia kapłańskie przyjął 4 - 06 - 1967 roku w Przemyślu. Poprzednie parafie to: Przysietnica, Żołynia, Jasło, Nowa Sarzyna, Kraczkowa, Rudnik n/sanem, Żarnowa.

 


 

Uroczystość święceń kapłańskich,

na zdjęciu od prawej strony : ks. Bp……………….

 

 

 

 


 

 


 

W dniu 17 stycznia 1985 roku Kuria Biskupia w Przemyślu za ofiarną i owocną pracę w parafii Żarnowa, dzięki której Proboszcz zbudował dwa kościoły oraz przebudował dawną kaplicę na plebanię odznacza ks. Stanisława Stęchłego przywilejem ROKIETY I MANTOLETU na wzór kanoników Kapituły Katedralnej

 

 

 


 

Na probostwo w naszej parafii ks. Stanisław został mianowany przez Kurię Biskupią w Przemyślu,

 

 

 


Kanoniczne objęcie parafii odbyło się 14 września 1986 roku.

 

 



Już od pierwszych chwil dał się poznać jako dobry gospodarz, organizator a w szczególności jako wspaniały duszpasterz. Po objęciu probostwa w bardzo szybkim tempie wykańczał rozpoczętą przez zmarłego proboszcza budowę, wykonał elewację zewnętrzną oraz inne wewnętrzne niedokończone prace.

 

Nowa plebania po dokończeniu prac zewnętrznych

 

Mile wspominam czas, gdzie będąc młodym parafianinem razem z rówieśnikami oraz ks. Stanisławem stawialiśmy londyny służące jako konstrukcja nośna rusztowania niezbędnego do wykonania prac elewacyjnych przy budynku plebani. Podczas tych spotkań przy pierwszych wspólnych pracach przypomniała mi się opowieść moich rodziców, jak wspólnie wszyscy razem z ks. Murasem budowali kościół, a były to wspaniałe słowa uznania za trud i wysiłek włożony przez ks. Murasa oraz całej wspólnoty parafialnej. Wtedy też pomyślałem skrycie, że historia lubi się powtarzać.

 


 

Po zakończeniu prac przy plebani, przystąpiono do utwardzenia obejścia i położenia nawierzchni asfaltowej. Rozebrano zniszczone budynki, pozostałości po prowadzonym gospodarstwie rolnym przez poprzednich proboszczów a w ich miejsce zbudowano mały budynek gospodarczy.

 

 

 

Na zdjęciu widoczne stare zabudowania gospodarcze

 

 

 


 

W latach 1987 - 88r. wymieniono okna na metalowe, wykonano nowe drzwi zewnętrzne, w kościele wykonano nowe ławki z drewna dębowego, a wokół ołtarza głównego ułożono specjalnie wykonane w tym celu panele. W rok później Ks. Bp Bolesław Taborski wizytował naszą parafię.

 

 

 

Na zdjęciu oprócz wybitnych osobistości widzimy pierwszą polichromię kościoła w Niebylcu

 

 

 

 


 

 

7 maja 1991 roku ks. Stanisław Stęchły zostaje mianowany wicedziekanem dekanatu czudeckiego.

 

 


 

Prezbiterium przebudowano w 1990 roku.

Drugą polichromię kościoła z obrazami ściennymi i drogą krzyżową wykonano 1991 r., obrazy te przedstawiają:

Św. Jadwigę – Królowa

Św. bp Stanisława ze Szczepanowa

 

Św. Wojciecha

 

 

Chrzest Mieszka.

 

 

 

Nawiedzenie Świętej Elżbiety

 

 

 

Maryja Wniebowzięta

 

 

 

 

Zwiastowanie Najświętszej Marii Panny

 

Trójca Przenajświętsza

 

 

 

Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny

 

 

 

Narodzenie Pana Jezusa

 

 

 

 

Ofiarowanie Pana Jezusa

 

 

 

Wieczerza z uczniami z Emaus

 

Zmartwychwstanie

 

 

 

 

Wniebowstąpienie

 

 

 

 

 

Zesłanie Ducha Świętego

 

 

 

Cudowny Połów Ryb

 

 

 

 

Znalezienie Krzyża św.

 

 

 

Św. Maksymilian Maria Kolbe

 

 

Św. Józef Pelczar

Św. Albertem Chmielowski

 

 


 

Droga Krzyżowa

Już od czasów starożytnych wierni odbywali w Jerozolimie tę drogę, którą nasz Zbawiciel idąc dźwigał ciężki krzyż i rozważali tam Jego mękę podjętą dla naszego zbawienia. Ten pobożny zwyczaj przetrwał do naszych czasów.

Ponieważ wielu z nas nie może odbyć pielgrzymki do Ziemi Świętej, dlatego Kościół zezwala odprawić Drogę Krzyżową w świątyniach lub innych miejscach przy krzyżach nazwanych stacjami. Każdy, kto przy stacjach rozważa Mękę Pańską, zyskuje odpust zupełny.

 

 

Stacja pierwsza Pan Jezus na śmierć skazany

Pan Jezus postawiony przed Piłatem usłyszał wyrok śmierci. Był on spotęgowany wołaniem tłumu: Ukrzyżuj Go. Ukrzyżuj Go! Jak drastycznie brzmią te słowa w porównaniu z tymi, które brzmiały nad Jordanem: "Tyś jest mój Syn umiłowany, w tobie mam upodobanie". Bóg nie przestał miłować Syna, chociaż ludzie Go zdradzili. Bóg nie przestaje mnie miłować, pomimo, że ciągle Go zdradzam. Panie Jezu Chryste, pomóż mi pamiętać, że Ojciec mnie miłuje.

 

 

Stacja druga Pan Jezus krzyż bierze

 

Bóg Ojciec dla Syna przygotował drogę życia. Człowiek nie rozpoznał drogi życia, dlatego ramiona Syna Bożego obciąża krzyżem, narzędziem śmierci. Nie tylko na procesie Jezusa przed Piłatem posłużono się narzędziem śmierci. Dziś również narzędziem śmierci posługuje się człowiek wtedy, gdy sam używa lub innym podaje śmiercionośne używki. Panie Jezu Chryste. Naucz nas wyciągać ramiona, nie po to, co niesie ze sobą śmierć, ale po to, co daje nam i innym ocalenie.

 

 

 

Stacja trzecia, Dotknięcie ziemi

 

Jezus chodził po ziemi, dotykał jej, spożywał owoce pracy rąk ludzkich i owoce ziemi. Przez upadek pod krzyżem dokonuje się uświęcenie i ocalenie ziemi. Bóg stwarzając ziemię, "widział, że wszystko było dobre." Relacja Boga do ziemi nie zmieniła się. Ale zmieniła się relacja człowieka do ziemi. Nie każdy pamięta o tym, że przez pracę ma z niej zdobywać pokarm dla siebie i bliźnich, powinien być gospodarzem na ziemi, przez troskę o jej czystość i piękno trzeba ją zachować dla następnych pokoleń. Naucz nas Panie, troski o ziemię przez dobrą naukę i pracę.

 

 

 

Stacja czwarta, Matka na drodze życia i ofiary

 

Od Maryi, swej Matki uczył się Jezus żyć między ludźmi i dla ludzi. Ona szła za Nim, gdy głosił prawdę przez swoje czyny pełne miłości i słowa Ewangelii. W tym czasie, gdy tak wielu przeciw Niemu dając fałszywe świadectwa, nie mogło braknąć Matki. Stanęła na kalwaryjskiej drodze, aby dać o Nim świadectwo. Najpiękniejsze świadectwo o dziecku daje zawsze matka. Matko Bolesna, prosimy Cię, pomóż wszystkim matkom tak wychować swoje dzieci, aby zawsze mogły dawać o nich dobre świadectwo

 

 

 

 

 

 

 

Stacja piąta, Pomoc Szymona

 

Boży plan zbawienia zawsze był i jest zaproszeniem człowieka do współpracy. Udział Szymona w dźwiganiu krzyża, mimo zmęczenia i jego spraw osobistych, jest dla nas przypomnieniem o odpowiedzialności za życie, wiarę i zbawienie naszych bliźnich. Nie wolno nam zastawiać się takimi argumentami jak: zmęczenie, nieśmiałość czy brak zaangażowania ze strony innych. Trzeba być apostołem wszędzie i wobec wszystkich. Panie Jezu, który przyjąłeś pomoc Szymona z Cyreny, przyjmij również to wszystko, co czynimy dla bliźnich, szczególnie nasze zaangażowanie w życie Kościoła po przyjęciu sakramentu bierzmowania i udział w duszpasterskich wspólnotach młodych.

 

 

 

 

 

Stacja szósta, Pomoc Weroniki

 

Każde miejsce i każda okoliczność są dobre, aby dawać świadectwo wierze i czynić dobro bliźniemu. Tak postąpiła Weronika występując z obojętnie stojącego tłumu. Odważyła przyznać się do przyjaźni z Chrystusem. Odważyła się czynić dobro, pomimo, że wszyscy wokół opowiadali się za śmiercią i nie chcieli pamiętać o czynach miłości Nauczyciela z Nazaretu. Dziś nie jest łatwo opowiadać się za życiem, gdy wokół tak wielu tworzy cywilizację śmierci. Trzeba jednak budować cywilizację życia. Pracować nad zdobywaniem cnoty roztropności i męstwa. Panie Jezu, który wynagrodziłeś odwagę Weroniki, pomóż nam mężnie wyznawać wiarę w Ciebie, bronić jej i postępować według jej zasad.

 

 

 

 

Stacja siódma, Człowiecza słabość

 

Zmęczony, obolały Chrystus, Bóg - człowiek znów dotknął pyłu ziemi. Wyjście z krzyżem na drogę prowadzącą na Kalwarię nie odsunęło od niego ludzkiej słabości. Po upadku powstał, aby iść do celu, na wskazane miejsce, aby tam złożyć ofiarę na krzyżu. Życie na drodze wiary, przyjmowanie sakramentów świętych umacnia nas w przyjaźni z Chrystusem, ale nie pozbawia praw natury. Nadal jesteśmy skłonni do upadków i niewierności. Nie wolno zapomnieć, że tu na ziemi jesteśmy tylko przechodniami, celem tej wędrówki przez ziemie jest służba Bogu i ludziom. Panie Jezu, powstający z drugiego upadku, podźwignij wszystkich tracących nadzieję. Pomóż nam iść wytrwale do ostatecznego celu, którym jest nasze uświęcenie i życie wieczne w domu Ojca.

 

 

 

 

Stacja ósma, Wrażliwa miłość

 

Tłumy na ulicach to codzienny obrazek z życia. Trudno czasem dostrzec konkretnego człowieka. Tylko wrażliwa miłość pozwala widzieć skrzywdzonego i będącego w potrzebie. Taka miłość jest również doceniona przez samego Chrystusa, który mówi: "Nie płaczcie nade Mną, ale nad sobą i nad synami waszymi" Miłość do Chrystusa trzeba przenosić na konkretnego, potrzebującego brata. Chrystus jest obecny w Eucharystii i w sakramentach, w swoim słowie, jest również obecny w biednym. Panie, pomóż mi, miłość skoncentrowaną na Eucharystii jako służbie Bożej przedłużyć w konkretnej służbie człowiekowi, aby było pojednanie między osobami, wyzwolenie prawdy, dobra, piękna i sprawiedliwości.

 

 

 

 

 

Stacja dziewiąta, Upadek u szczytu góry

 

 

 

Widać już było miejsce straceń. Wydawało się, że już można zakończyć wędrówkę z krzyżem. Jezus upada na ziemię. Patrzę i zaczynam rozumieć, że nie wolno przestać czuwać, dopóki dzieło nie jest skończone. Trzeba wytrwale iść aż do kresu, do celu, którym jest całkowite zwycięstwo dobra nad złem. Praca nad zdobyciem pełnej wolności prowadząca do całkowitego zerwania z nałogiem, musi być połączona z zerwaniem ze wszystkimi okazjami, z czuwaniem aż do końca. Panie, powstający z trzeciego upadku proszę Cię pokornie o łaskę czuwania i dochodzenia do końca drogi, na którą mnie wezwałeś. Spraw, abym zawsze pamiętał o Twoim pouczeniu:, „Kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony"

 

 

 

 

Stacja dziesiąta, Obnażenie z szat (odkryte człowieczeństwo)

 

Przystąpiono do wykonania wyroku. Uznano, że nic już Skazańcowi nie potrzeba. Niektórzy jeszcze chcieli stwierdzić jak wygląda ten, który mówił o sobie, że jest Synem Bożym. Wyciągnięto jeszcze ręce po Jego szaty, bo przecież już nie będą Mu potrzebne. Wokół zdziwione oczy i otwarte usta zdawały się mówić, przecież to zwykły człowiek. Obnażony Chrystus zawstydza tych, którzy chcieli Go zawstydzić. Szaty, które nosił potwierdzały i osłaniały Jego godność. Daj mi, Panie, wolność od pożądliwości ciała i oczu, wyzwól mnie od wszelkiej chciwości. Spraw, abym widział tych, których trzeba nakarmić i przyodziać.

 

 

 

 

 

Stacja jedenasta, Jezus przybity do krzyża

 

Ten, który ciągle był w drodze, nie miał własnego miejsca na ziemi, teraz został unieruchomiony przez przybicie do krzyża. Cała zbawcza aktywność została zwieńczona ofiarą. Samego siebie dał i wtedy dokonał najwięcej. Każde działanie na rzecz dobra innych będzie owocne wtedy, gdy działa się z potrzeby serca, gdy daje się siebie. Wyzwól mnie, Panie, od obliczania korzyści, jakie mógłbym otrzymać, gdy służę bliźniemu. Pomóż mi uwierzyć, że warto dać całego siebie.

 

 

Stacja dwunasta, Jezus umiera na krzyżu

 

Mówiąc o śmierci chcielibyśmy, aby ona była rzeczywistością bardzo odległą, dotyczącą innych a nie nas. Ona jednak weszła na świat przez grzech, ogarnia, więc każdego człowieka. Ogarnęła również Jezusa, choć nie z powodu grzechu. Jezus stał się do nas podobnym we wszystkim oprócz grzechu. Przez poddanie się prawu śmierci stanął pośrodku nas, aby odnieść nad nią zwycięstwo. Z mocy grzechu, szatana i śmierci zostaliśmy wybawieni drogocenną Krwią Chrystusa. Nie wolno więc bezmyślnie szafować życiem i igrać ze śmiercią. A gdy przychodzi jej godzina według Bożych zamiarów, trzeba zaakceptować jej zbawczy wymiar i uwierzyć, że ona wyzwala do życia w wolności Dzieci Bożych. Jezu, umierający na krzyżu dla naszego zbawienia, naucz nas cenić dar życia, a gdy z Twojej woli przyjdzie nam umierać, niech pamiętamy, że śmierć jest bramą wieczności.

 

 

Stacja trzynasta, Jezus oddany Matce

Odebrano Matce Syna. Synowi odebrano życie. Ona nie przestała być Matką, dlatego wyciąga ręce po martwe ciało Syna. Taka jest prawda o Matce. Nie myśli o sobie. Myśli o tym, któremu dała życie. Chociaż inni zadali Mu śmierć. Ona wie, że dała życie. Tak wielu ludzi opowiada o swojej samotności. Tak wielu zniechęca się do życia i ucieka w złudny świat odurzających używek. Stojąc obok Matki, która nie opuściła swego Syna, chcę modlić się o wiarę w Jej obecność przy mnie, teraz i w godzinę mojej śmierci. Matko Bolesna, wyproś dla wszystkich matek miłość pozwalającą trwać aż do końca. Pomóż nam kształtować taką świadomość, że matka to jest osoba, która czuwa do końca i zawsze staje w obronie.

 

 

 

Stacja czternasta, Złożenie do grobu


Prawda o życiu zawsze podprowadza do grobu. Trzeba spojrzeć na grób nie tylko w momencie złożenia ciała, ale także przez pryzmat przyszłości. Życie nie kończy się grobem. Wierni przyjaciele są także wtedy, gdy trzeba martwe ciało złożyć w grobie. Podejmując tę posługę miłości mocniej uwierzyli w miłość tego, któremu służyli. Wierząc, że Jezus spoczął w grobie, pragnę wierzyć, że odniósł zwycięstwo. Pragnę wierzyć, że i ja też odniosę ostateczne zwycięstwo i wtedy cała prawda o człowieku i jego godności będzie przeze mnie poznana. Przy tym grobie chcę wyznać: "Chociażbym przechodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną". Oby takie było moje życie, oby tak je rozpoznawali inni, teraz i w godzinę mojej śmierci.

 

 


 

W dalszym ciągi działalności Ks. Stanisława została wyburzona ściana od dawnego punktu katechetycznego, przez co utworzono dodatkowe wnętrze, w którym umieszczono ołtarz Niepokalanego Poczęcia NMP.

 

 

 

Wnętrze to wykorzystywane jest na urządzanie szopki w okresie Bożego Narodzenia a w okresie Świąt Wielkanocnych  Grobu Pańskiego.

Szopka Betlejemska

 

 

 

Grób Pana Jezusa

Jak co roku tak i teraz strażacy zaciągają wartę honorową przy Grobie Pańskim. Na zdjęciu niżej widzimy cały zastęp strażaków, który wchodzi do kościoła, aby pełnić honory przy Grobie Pańskim.

Przemarsz Straży Honorowej

 

 

Druhowie OSP Konieczkowa, na ich czele Stanisław Daszykowski

 

 

 

 




W 1992 roku odbyły się misje parafialne, podczas których Ks. Bp Edward Białogłowski poświęcił polichromię oraz obrazy.

 

 

 

 

 

Ks. dziekan Stanisław Stęchły dziękuję Ks. Bpi Edwardowi Białogłowskiemu za poświęcenie polichromii i nowego wnętrza świątyni.

 

 


 

 

Ks. Stanisław Stęchły, widząc duże braki w orkiestrze kościelnej postanowił dokupić instrumentów muzycznych oraz zachęcić młodzież parafialną mającą talent muzyczny, aby wzmocniła szeregi orkiestry.

 

 

Orkiestra parafialna w dawnym składzie

 


 

Od lat dziewięćdziesiątych w celu uczczenia święta Królowej Polski oraz Konstytucji 3-go Maja, strażacy wszystkich jednostek z parafii wraz ze sztandarami, biorą udział w uroczystej Mszy świętej, która jest odprawiana w kościele parafialnym. Po modlitwie odbywa się uroczysta defilada Jednostek na czele, których maszeruje orkiestra parafialna.

Poczty sztandarowe OSP podczas przemarszu do kościoła

 

 

 

 

Defilada Ochotniczych Straży Pożarnych, na jej czele Komendant Gminny dh Stanisław Daszykowski

 

 

 

Uroczysta defilada Jednostek na czele, których maszeruje orkiestra parafialna.

 

 

Obecny kapelmistrz, Janusz Rak podczas rozpoczęcia uroczystości.

 

 


 

Przed bramą kościoła przygotował parking samochodowy, utwardzając jego nawierzchnię oraz oświetlił w porze nocnej część kościoła od strony rynku.

 

Widok kościoła nocą od strony rynku

 

Zachęcił parafian do poszerzenia stanu Róż Różańca Żywego, założył też Grupę Synodalną.

 


 

W święto Bożego Ciała na rynku niebyleckim ustawia się cztery ołtarze, do których wyrusza procesja z Najświętszym Sakramentem i odprawiana jest ewangelia przypadająca na ten dzień. W procesji oprócz duchowieństwa, ministrantów i dzieci rozrzucających kwiaty udział bierze orkiestra parafialna, poczty sztandarowe wraz z druhami OSP, dziewczęta z obrazami oraz licznie zgromadzeni parafianie.

Ks. Stanisław ożywił tradycję święcenia wieńcy dożynkowych w święto Wniebowstąpienia NMP.

Gospodynie z Konieczkowej niosące dary do poświęcenia

 

Ks. Dziekan przy wieńcu dożynkowym z Konieczkowej

 

 

 

Wykonawczynie wieńca dożynkowego dożynkowego Konieczkowej 2003r.

 

Prezentacja innych wieńcy

 

Wieniec dożynkowy z Gwoździanki

Wieniec z Jawornika

Kapela Jany i wieniec dożynkowy z Bryczki

 

Należy nadmienić, że poza parafią niebylecką, ma wiele innych zasług, w dziedzinie budowy kościołów, które zbudował w Zaborowie i Żarnowej. Za powyższe odznaczono księdza dziekana przywilejem używania ROKIETY I MANTOLETU na wzór kanoników Kapituły Katedralnej.

 



W dniu 7 czerwca 1992 r. obchodził 25 - lecie kapłaństwa. W uroczystościach udział wzięła rodzina, koledzy z seminarium, ościennych parafii, orkiestra parafialna oraz licznie zgromadzeni parafianie. Homilię wygłosił ks. Dziekan Jan Młynarczyk.

 

 

ks. dziekan Jan Młynarczyk.

 

 

 

 

 

 

Od czasu objęcia probostwa w tut. parafii, ma wielkie zasługi w dziedzinie powołań kapłańskich.

Powołania kapłańskie ogółem z naszej parafii:

 

Lp.

Imię Nazwisko

miejsce zamieszkania

rok powołania

nazwa seminarium

1.

Teofil Górnicki

Niebylec

1912

Seminarium Duchowne w Przemyślu

2.

Edward Ciuba

Jawornik USA

1952

Studia Teologiczne w Rzymie

3.

Stanisław Wojtaszek

Konieczkowa

1951

Seminarium Duchowne w Przemyślu

4.

Jan Młynarczyk

Gwoździanka

1954

Seminarium Duchowne w Przemyślu

5.

Waldemar Dopart

Konieczkowa

1983

Seminarium Duchowne w Przemyślu

Powołania kapłańskie za ks. dziekana St. Stęchłego

6.

Piotr Ciepłak

Jawornik

1986

Seminarium Zakonne Dębowiec-Kraków

7.

Robert Iskrzycki

Jawornik

1987

Zakon św. Wincentego w Krakowie

8.

Janusz Kręcidło

Niebylec

1987

Seminarium Zakonne Dębowiec-Kraków

9.

Zbigniew Preizner

Konieczkowa

1988

Seminarium Duchowne w Przemyślu

10.

Jan Stachura

Jawornik

1983

Seminarium Zakonne Dębowiec-Kraków

11.

Piotr Stanisławczyk

Niebylec

1990

Seminarium Zakonne Kalwaria Pacławska

12.

Piotr Ciuba

Małówka

1997

Seminarium Duchowne w Przemyślu

13.

Benedykt Pączka

Konieczkowa

1996

Seminarium Zakonne Braci Mniejszych Kapucynów w Krakowie

14.

Zbigniew Lubas

Konieczkowa

1998

Seminarium Duchowne w Rzeszowie

15.

Adam Gołda

Konieczkowa

2001

Zakon O.O. Dominikanów

 

W latach 1993 - 97 wykonano ołtarz soborowy, ambonkę, remont generalny organów a wnętrze kościoła obłożono boazerią wykonaną na wzór paneli z drewna dębowego.

Organy - lata 1949/1950

 

Na podstawie notatek sporządzonych przez ks. Górnickiego wynika, że pierwsze ośmiogłosowe organy zostały zainstalowane w kościele parafialnym w Konieczkowej, a było to w 1721 roku, organistą był wtedy Jan Jelonowicz.


Natomiast te, które widzimy na fotografii, zostały zainstalowane przez organmistrzów rodem z Połomi w latach 1949/50.

Długoletni organista Pan Walenty Musiał, funkcję pełnił w latach 1950 - 1976 roku.

 


 

Po pięćdziesięcioletniej eksploatacji wymagały naprawy głównej, wiązało się to z dużymi nakładami finansowymi na ten cel. Ks. dziekan postrzegając powyższe problemy, począł starania o pozyskanie pieniędzy niezbędnych do przeprowadzenia naprawy głównej a w 1997 roku organy znów były jak nowe. w Tym okresie organistą był i jest do chwili obecnej Janusz Rak z Jawornika.

Organista obecny - Janusz Rak i Schola

 

Organy widoczne od strony ołtarza

 

 



Witraże w oknach naw bocznych ułożono w 1998 r, rok później wykonano cztery nowe konfesjonały oraz chrzcielnicę. W marcu 1999 roku Ks. Bp Kazimierz Górny wizytował naszą parafię a w dniu 14 listopada została poświęcona kaplica w Konieczkowej do niej przeniesiono obraz Miłosierdzia Bożego.

 

 

 

 



Widok kaplicy w dzień

 

 


 



Widok kaplicy nocą

 



Widok Obrazu Miłosierdzia Bożego w Konieczkowskiej kaplicy

 

 


 

W miesiącu listopadzie 2000 r. intronizowano obraz Pana Jezusa Miłosiernego. A piątego grudnia br. została ukończona budowa nowej dzwonnicy wraz z umieszczeniem dzwonów i oświetlenia kościoła od strony południowo-wschodniej.

 

Widok nowej dzwonnicy


Kościół oświetlony nocą od strony dzwonnicy.

 

 



W 2001 roku dokonano wymiany pokrycia dachowego na blachę miedzianą, przy tej okazji dokonano gruntownego remontu więźby dachowej, która swoim wyglądem budziła wątpliwości, co do stanu technicznego.

 

Po wykonaniu remontu organów ks. dziekan Stanisław Stęchły rozpoczął pozyskiwanie pieniędzy niezbędnych do zmiany pokrycia dachowego. Wiadomo, że zamierzenie to wymagało bardzo dużych nakładów finansowych związanych z zakupem blachy miedzianej oraz wykonania niezbędnych do tego celu konstrukcji i rusztowań, które umożliwiałyby bezpieczną pracę na wysokości.

Na zdjęciu widzimy zniszczoną elewację, zacieki po ścianie od przeciekających obróbek blacharskich oraz zniszczonego pokrycia dachowego

 

Mając duże doświadczenie w budowie kościołów oraz w ich remontach, ks. dziekan razem z Radą Parafialną podjęli decyzję, aby pozyskać niezbędną ilość drewna tartacznego. W kilka dni później Rada Parafialna na czele ze Stanisławem, Daszykowskim, który zwerbował mieszkańców Konieczkowej wyrusza z niezbędnym sprzętem do ścinania i zrywki drewna z parafialnego  lasu.



Wszystkie prace związane ze ścinką, zrywką, przetransportowaniem drewna do tartaku, w Niebylcu wykonywano jednocześnie natomiast przetarcie już zwiezionego drewna oraz przewiezienie na plac plebański, okorowanie i ułożenie gotowego budulca przełożono na następny tydzień. Również i te prace przebiegały z dużym rozmachem, dzięki któremu szybko uporano się z pozyskaniem tarcicy oraz drzewa dachowego.


Następnie przystąpiono etapami do wykonania konstrukcji rusztowań, demontażu pokrycia, wymiany więźby dachowej, wykonanie dociepleń w górnej części wież kościelnych oraz wymiany blachy na miedzianą. Zmieniono również krzyże na wieżach, które wykonano ze stali chromoniklowej. Powoli etapami oraz z dużym niedosytem finansowym kontynuowano dalsze prace aż w roku 2002 ukończono roboty dachowe.


Mając gotowe rusztowania wokół kościoła oraz potężny niedobór w budżecie parafialnym ks. dziekan na własne ryzyko podjął się dalszych prac zmierzających do sfinalizowania robót zewnętrznych efektem, których wykonano nową elewację kościoła, dzięki której pięknie i okazale prezentuje się nasza świątynia.

Tak wygląda nowe pokrycie dachowe - rok 2002

 

Wiosną 2002 roku wykonano nową elewację kościoła.

Widok kościoła od strony południowo-wschodniej okazujący estetyczny wygląd Świątyni, oraz jej przeobrażenie w ciągu ostatnich prac zrealizowanych wg pomysłów i zamierzeń proboszcza naszej parafii ks. dziekana Stanisława Stęchłego.

 

 


 

W maju 2002 roku odbyły się Misje Święte połączone z nawiedzeniem Kopii Obrazu Jasnogórskiego.

W dniach 10-11 maja 2002r. przeżywaliśmy w naszej parafii Nawiedzenie Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Na to wielkie wydarzenie religijne przygotowaliśmy się poprzez misje święte, które były odprawione w dniach 2-9 maja 2002. Na znak zaproszenia Maryi wszyscy parafianie udekorowali swoje domy, światłem i znakami religijnymi.

 

 


Na zdjęciu widzimy przygotowania do Misji Świętych 2002 r.

Od lewej ks. dziekan dozorujący wstawianie Krzyża

 

 

 


Podział prac do wykonania przed Nawiedzeniem Obrazu Jasnogórskiej Pani.


Kościół przybrany odświętnie i oczekujący do powitania.


Odświętnie udekorowane domy na znak Zaproszenia Maryi

 

 


Warta Honorowa podczas Mszy Świętej

 


Uroczysta Msza Święta podczas Nawiedzenia Obrazu

 

 


Uroczyste przekazanie Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej

 


 

Wracając myślami wstecz do okresu, w którym to wspominałem o dobrej współpracy oraz zaangażowaniu ks. Murasa i ówczesnych parafian, włożonym w budowę świątyni, myślałem o tym, aby historia powtórzyła się w tym zakresie.


A teraz popatrzcie drodzy parafianie czy pomyliłem się mając na myśli powtarzanie się historii. Nie!. Otóż historia powtórzyła się i to z wielką nawiązką. Za to właśnie z tego miejsca pragnę złożyć szczególne podziękowania:

 

ks. dziekanowi Stanisławowi Stęchłemu za włożony trud  i wysiłek w utrzymanie świątyni, ciągłe dbanie o jej wspaniały wygląd a w szczególności za wspaniałe duszpasterstwo w naszej parafii, natomiast całej wspólnocie parafialnej za trud, wysiłek i wsparcie finansowe, włożone w utrzymanie świątyni. Dużo by tu mówić, kto i ile poświęcił się przy pracach na rzecz parafii ja powiem krótko.

"CHYLĘ PRZED WSZYSTKIMI NISKO GŁOWĘ, DZIĘKUJĘ WAM  Z CAŁEGO SERCA I ŻYCZĘ TYLE WSPANIAŁOŚCI, ILE KAŻDY Z WAS DRODZY PARAFIANIE WŁOŻYŁ WYSIŁKU  W UTRZYMANIE  ŚWIĄTYNI".

 

 

 

Poczet Księży Wikarych w Parafii Konieczkowa:

1.

Ks. Sebastian Witkowski

1699r

????

2.

Ks. Jan Bielski

1714r

1722r

 


 

Poczet Księży Wikarych w Parafii Niebylec:

 

 

3.

Ks. Sebastian Klimanewski

1786r

1791r

4.

Ks. Franciszek Slęzakiewicz

1792r

1808r

5.

Ks. Wojciech Stankiewicz

1841r

1843r

6.

Ks. Franciszek Tokarski

1843r

1844r

7.

Ks. Paweł Wiechnicki

1844r

1846r

8.

Ks. Franciszek Kobielski

1847r

1848r

9.

Ks. Błażej Żukiewicz

1849r

1850r

10.

Ks. Michał Solecki

1851r

1852r

11.

Ks. Jan Brzozowski

1852r

1853r

12.

Ks. Walenty Zgrzebny

1853r

1855r

13.

Ks. Józef Czekański

1855r

1856r

14.

Ks. Kasper Mikołajewicz

1857r

1859r

15.

Ks. Stanisław Osada

1859r

1861r

16.

Ks. Augustyn Wyka

1862r

1863r

17.

Ks. Roman de Pakosz Prekosiński

1864r

1866r

18.

Ks. Jan Mikuś

1864r

1867r

19.

Ks. Apolonin Szymkiewicz

1869r

1870r

20.

Ks. Bartłomiej Brańa

1881r

1891r

21.

Ks. Jan Kolasa

1891r

1903r

22.

Ks. Wojciech Krzysiak

1905r

1906r

23.

Ks. Błażej Stopa

1906r

1909r

24.

Ks. adm. Jakub Jarosz

1909r

1909r

25.

Ks. Jan Warzecha

1910r

????

26.

Ks. Franciszek Markowicz

1923r

1924r

27.

Ks. Franciszek Stępor

1925r

1926r

28.

Ks. Franciszek Wrona

1932r

1933r

29.

Ks. Andrzej Burzycki

1933r

1934r

30.

Ks. Władysław Albin Selva

1934r

1935r

31.

Ks. Franciszek Muras

1935r

1949r

32.

Ks. Eugeniusz Źrebiec

1954r

1957r

33.

Ks. Władysław Wojnar

1957r

1960r

34.

Ks. Franciszek Nowak

1960r

1961r

35.

Ks. Józef Chmura

1962r

1964r

36.

Ks. Tadeusz Pankiewicz

1964r

1967r

37.

Ks. Franiszek Brzyski

1967r

1969r

38.

Ks. Stanisław Kopiec

1969r

1971r

39.

Ks. Zdzisław Daraż

1971r

1973r

40.

Ks. Stanisław Kaszowski

1973r

1975r

41.

Ks. Zbigniew Mistak

1975r

1977r

42.

Ks. Stefan Śnieżek

1977r

1979r

43.

Ks. Marek Krypiel

1979r

1980r

44.

Ks. Józef Kasperkiewicz

1980r

1982r

45.

Ks. Jan Czaja

1982r

1985r.

46.

Ks. Tadeusz Polak

1985r

1987r

47.

Ks. Jan Dec

1987r

1990r.

48.

Ks. Jan Bocek

1989r

1991r

49.

Ks. Ryszard Lis

1990r

1992r

50.

Ks. Mieczysław Piróg

1991r

1993r

51.

Ks. Marek Urban

1992r

1994r

52.

Ks. Jerzy Rusin

1993r

1995r

53.

Ks. Mariusz Siniak

1994r

1996r

54.

Ks. Robert Deręgowski

1995r

1997r

55.

Ks. Andrzej Pociask

1996r

1998r

56.

Ks. Krzysztof Rusznica

1997r

1999r

57.

Ks. Czesław Goraj

1999r

2002r

57.

Ks. Paweł Białek

2002r

2004r

58. ks. Stanisław Szczepanik 2004 2005
59. ks. Grzegorz Półtorak 2005 2007
60. ks. Stanisław Ziajor 2007 2009
61. Ks. Andrzeja Chmiel 2009 urzędujący
62.      
       

Ostatnio dodane art.

 Niebylec 23-03-2024 r.       ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU W CIEMNICY.        

Czytaj cały artykuł
Adoracja Najświętszego Sakramentu w Ciemnicy

Parafia Niebylec, 23-03-2024 r.     Niedziela Palmowa czyli Męki Pańskiej (24.03.2024)     W TYM TYGODNIU: w Wielki Czwartek Msza Święta o 18.00; po…

Czytaj cały artykuł
Informacje Duszpasterskie  23-03-2024

  Parafia Niebylec,  23-03-2024 r. Intencje Mszalne w bieżącym tygodniu.         

Czytaj cały artykuł
Intencje Mszy Św. 23-03-2024

Parafia Niebylec, 16-03-2024 r.     Piąta Niedziela Wielkiego Postu (17.03.2024)      DZISIAJ: Na Gorzkich Żalach o 15.00 – POŚWIĘCENIE KRZYŻY Z KAŻDEGO DOMU…

Czytaj cały artykuł
Informacje Duszpasterskie  16-03-2024

  Parafia Niebylec,  16-03-2024 r. Intencje Mszalne w bieżącym tygodniu.         

Czytaj cały artykuł
Intencje Mszy Św. 16-03-2024

Parafia Niebylec, 09-03-2024 r.     Czwarta Niedziela Wielkiego Postu (10.03.2024)     DZISIAJ: Gorzkie Żale z kazaniem pasyjnym – w kościele parafialnym o 15.00;…

Czytaj cały artykuł
Informacje Duszpasterskie  09-03-2024

  Parafia Niebylec,  09-03-2024 r. Intencje Mszalne w bieżącym tygodniu.         

Czytaj cały artykuł
Intencje Mszy Św. 09-03-2024

Parafia Niebylec, 24-02-2024 r.     PROGRAM MISJI ŚWIĘTYCH W NASZEJ PARAFII      

Czytaj cały artykuł
Program Misji 2024

Parafia Niebylec, 03-03-2024 r.     Trzecia Niedziela Wielkiego Postu (03.03.2024)     DZISIAJ: zmiana tajemnic różańcowych; składka na Seminarium; Gorzkie Żale z kazaniem pasyjnym…

Czytaj cały artykuł
Informacje Duszpasterskie  03-03-2024

  Parafia Niebylec,  02-03-2024 r. Intencje Mszalne w bieżącym tygodniu.         

Czytaj cały artykuł
Intencje Mszy Św. 02-03-2024 (2)

Parafia Niebylec, 24-02-2024 r.     Druga Niedziela Wielkiego Postu (24.02.2024)     DZISIAJ: Dzień modlitwy, postu i solidarności z misjonarzami; przy wyjściu z kościoła…

Czytaj cały artykuł
Informacje Duszpasterskie  24-02-2024

  Parafia Niebylec,  24-02-2024 r. Intencje Mszalne w bieżącym tygodniu.         

Czytaj cały artykuł
Intencje Mszy Św. 24-02-2024

  Parafia Niebylec,  17-02-2024 r. Intencje Mszalne w bieżącym tygodniu.         

Czytaj cały artykuł
Intencje Mszy Św. 17-02-2024

Parafia Niebylec, 17-02-2024 r.     Pierwsza Niedziela Wielkiego Postu (18.02.2024)     DZISIAJ: trzecia niedziela miesiąca składka na cele parafialne(na ubezpieczenie naszych kościołów); Gorzkie…

Czytaj cały artykuł
Informacje Duszpasterskie  17-02-2024

  Parafia Niebylec,  10-02-2024 r. Intencje Mszalne w bieżącym tygodniu.         

Czytaj cały artykuł
Intencje Mszy Św. 10-02-2024

Parafia Niebylec, 10-02-2024 r.     Szósta Niedziela Zwykła (11.02.2024)     DZISIAJ: rozpoczyna się 37 tydzień modlitw o trzeźwość naszego narodu, zachęcamy do podjęcia…

Czytaj cały artykuł
Informacje Duszpasterskie  10-02-2024

  Parafia Niebylec,  03-02-2024 r. Intencje Mszalne w bieżącym tygodniu.         

Czytaj cały artykuł
Intencje Mszy Św. 03-02-2024

 Niebylec, dnia 23-01-2024 r.       Życzenia Urodzinowe dla Księdza Prałata Stanisława Stęchłego Z okazji zbliżających się urodzin, składamy najserdeczniejsze życzenia.

Czytaj cały artykuł
Życzenia urodzinowe dla Ks. Prałata Stanisława Stęchłego  2024

Parafia Niebylec, 03-02-2024 r.     Piąta Niedziela Zwykła (04.02.2024)     DZISIAJ: pierwsza niedziela miesiąca – składka na cele diecezjalne, zmiana tajemnic różańcowych.

Czytaj cały artykuł
Informacje Duszpasterskie  03-02-2024

  Parafia Niebylec,  27-01-2024 r. Intencje Mszalne w bieżącym tygodniu.         

Czytaj cały artykuł
Intencje Mszy Św. 27-01-2024

Cmentarz parafialny

Zespół redakcyjny serwisu:

Mirosław i Marek Pakla